Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
Faqja 3 e 4
Faqja 3 e 4 • 1, 2, 3, 4
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
PA TY
Pa ty
Kënga e zogut
Më duket vaj kukuvajke
Shpirti sa nuk pëlcet në heshtje
Yjet duken si plagë të përgjakura.
Vullkan në shpirtra
Magma e kallur shpërtheu
E unë
Një copë guri në shkretëtirë.
Nuk e di
Me cilën ngjyrë
Ta ngjyrosi vetminë.
Të kërkova
Te Drini i Bardhë
Në ujin e tij si loti
Shpirti i vrarë nga dhimbja
M’u bë dallgë
Herë Zogë
Herë qyqe rremi
Duke pritur
Të ktheheshe nga harrimi
UNË E TI
Në teatër
Shfaqej tragjedia e Trojës
Unë dhe Helena
Veshur me vello prej tymi.
Spektatorët vinin
Me nga një lule në duar
Varret prej hirit t’i mbulojnë
Me blerimin e kallur
Nuk e di pse
Në aktin e parë
Vritem unë
Në aktin e fundit
Ringjallet Helena.
Zjarre
Pak hi nga ti
Pak shkrumb nga unë
Portret prej flake Troja.
Pa ty
Kënga e zogut
Më duket vaj kukuvajke
Shpirti sa nuk pëlcet në heshtje
Yjet duken si plagë të përgjakura.
Vullkan në shpirtra
Magma e kallur shpërtheu
E unë
Një copë guri në shkretëtirë.
Nuk e di
Me cilën ngjyrë
Ta ngjyrosi vetminë.
Të kërkova
Te Drini i Bardhë
Në ujin e tij si loti
Shpirti i vrarë nga dhimbja
M’u bë dallgë
Herë Zogë
Herë qyqe rremi
Duke pritur
Të ktheheshe nga harrimi
UNË E TI
Në teatër
Shfaqej tragjedia e Trojës
Unë dhe Helena
Veshur me vello prej tymi.
Spektatorët vinin
Me nga një lule në duar
Varret prej hirit t’i mbulojnë
Me blerimin e kallur
Nuk e di pse
Në aktin e parë
Vritem unë
Në aktin e fundit
Ringjallet Helena.
Zjarre
Pak hi nga ti
Pak shkrumb nga unë
Portret prej flake Troja.
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
SONTE
Në pentagramin
E Himnit të Flamurit
Notat e krenarisë
Heqin vallen e re.
Sa e gjatë
Nata dhe terri
Nëpër dritë
Më mirë
Shihemi sy më sy
Në pentagramin
E Himnit të Flamurit
Notat e krenarisë
Heqin vallen e re.
Sa e gjatë
Nata dhe terri
Nëpër dritë
Më mirë
Shihemi sy më sy
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
TRE KANDILAT E NDEZUR
Kur niset mërgimtari
Në Lëndinën e Lotëve
E puth një gur
Dhe ndez kandilin e parë
Kur nëpër valë deti
Dridhet varka e lundrimit
Në rrashtën e guacës së djegur
Ndez kandilin e dytë
Kur i thonë mbahu
I mërzitur ofshan tri herë
Dhe ndez kandilin e tretë
Kur niset mërgimtari
E kujton kthimin
Me lindjen e diellit të ri
Kur niset mërgimtari
Në Lëndinën e Lotëve
E puth një gur
Dhe ndez kandilin e parë
Kur nëpër valë deti
Dridhet varka e lundrimit
Në rrashtën e guacës së djegur
Ndez kandilin e dytë
Kur i thonë mbahu
I mërzitur ofshan tri herë
Dhe ndez kandilin e tretë
Kur niset mërgimtari
E kujton kthimin
Me lindjen e diellit të ri
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
DHIMBJET E PËRFLAKURA
Në shpirtrat e trazuar
Thyhen epruvetat e dhimbjeve
Dhe aty luhet
Himni i jetës pa lot
Diku në teatrin e vjetër
Luhet premiera e tragjedisë
Mos u tremb
Nëse përgjaken aktorët
Që në aktin e parë
Në shpirtrat e trazuar
Thyhen epruvetat e dhimbjeve
Dhe aty luhet
Himni i jetës pa lot
Diku në teatrin e vjetër
Luhet premiera e tragjedisë
Mos u tremb
Nëse përgjaken aktorët
Që në aktin e parë
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
SHPIRTI I DJEGUR
Ka kohë që eci
Buzë lumenjve të shterur
Jam shtangur nëpër
Udhët me kalldrëme të shembura
Rajna bën zhurmë
Dallgët trembin peshqit
Te Drin i Bardhë i lava sytë
Në Detin e Zi varka mu bë copë-copë
Shpirtit të djegur edhe përtej brigjeve
I dëgjohen klithmat
Ka kohë që eci
Buzë lumenjve të shterur
Jam shtangur nëpër
Udhët me kalldrëme të shembura
Rajna bën zhurmë
Dallgët trembin peshqit
Te Drin i Bardhë i lava sytë
Në Detin e Zi varka mu bë copë-copë
Shpirtit të djegur edhe përtej brigjeve
I dëgjohen klithmat
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
DALLGË
I trazuar
Liqeni i Prespës,
Desha dallgët
T’ia thyej me supe.
Nëpër fushat plot lule
Nisa lojën me flutura
U bëra pelin
Dhimbja në fytyrë
Ma skaliti pikëllimin.
Kur të bashkohemi
Ti nga Lagja e Gurit
Unë nga Bregu i Diellit
Rritemi duke u shikuar në sy
I trazuar
Liqeni i Prespës,
Desha dallgët
T’ia thyej me supe.
Nëpër fushat plot lule
Nisa lojën me flutura
U bëra pelin
Dhimbja në fytyrë
Ma skaliti pikëllimin.
Kur të bashkohemi
Ti nga Lagja e Gurit
Unë nga Bregu i Diellit
Rritemi duke u shikuar në sy
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
DYLUFTIM ME DJALLIN
Sa shumë ke lëpirë
Pjata të xhelatëve
E sot
Në udhën me gurë
Rave në gjunjë
Tradhtinë e pagëzove gabim
Herë me kokë në dhe
Herë me duar për mëshirë
Të shikova si langoin e zgjebosur
Ta shava djepin e pragun
Dhe si me inat buzëqesha
Unë eca në udhën e dritës
Ti mbete qen bir qeni.
Sa shumë ke lëpirë
Pjata të xhelatëve
E sot
Në udhën me gurë
Rave në gjunjë
Tradhtinë e pagëzove gabim
Herë me kokë në dhe
Herë me duar për mëshirë
Të shikova si langoin e zgjebosur
Ta shava djepin e pragun
Dhe si me inat buzëqesha
Unë eca në udhën e dritës
Ti mbete qen bir qeni.
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
TOKË E QIELL ME EMËR
Shqipëri
Tokë e qiell e det.
Orkestër
Me daulle në Çamëri
Me lahutë në Vlorë
Me kavall në Guci
Me dirigjent në Prizren
Me solist në Tetovë
Me flamur rreth e rrotull planetit
Aty ku bukës i thonë bukë
E ujit ujë
Denbabaden është Iliri
Mbuluar me prush betejash.
Shqipëri
Tokë e qiell e det.
Orkestër
Me daulle në Çamëri
Me lahutë në Vlorë
Me kavall në Guci
Me dirigjent në Prizren
Me solist në Tetovë
Me flamur rreth e rrotull planetit
Aty ku bukës i thonë bukë
E ujit ujë
Denbabaden është Iliri
Mbuluar me prush betejash.
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
TRISHTIM
Kur e preve në besë
Të zuri trishtimi
U verbove në të dy sytë
Kur e vrave
Dashurinë e fshatares
T’u shter zëri
Me duar nuk flitet
Të paska zënë trishtimi
Kurrë mos thyej besë
E paguan me dritën e syve.
Kur e preve në besë
Të zuri trishtimi
U verbove në të dy sytë
Kur e vrave
Dashurinë e fshatares
T’u shter zëri
Me duar nuk flitet
Të paska zënë trishtimi
Kurrë mos thyej besë
E paguan me dritën e syve.
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
BUZËQESHJET E SKAMNORES
Blerinës në blerimin e kallur
I fala një luledielli
Më uroj
Për dritën e syve.
Kur ia dhashë një laps
E pikturoi diellin në lindje
Sikur u ngrohë
Dhe buzëqeshi.
Një brushë dhe një letër ia dhashë
Sa bukur i pikturoi
Një qepë dhe kripë deti,
Një bukë misri të pjekur në prush
Blerinës në blerimin e kallur
I fala një luledielli
Më uroj
Për dritën e syve.
Kur ia dhashë një laps
E pikturoi diellin në lindje
Sikur u ngrohë
Dhe buzëqeshi.
Një brushë dhe një letër ia dhashë
Sa bukur i pikturoi
Një qepë dhe kripë deti,
Një bukë misri të pjekur në prush
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
BIOGRAFIA E DHIMBJES
Kur isha i vogël
Thonë se kam qarë shumë
I rritur
Nuk mbaj mend kur qesha
Gjatësinë e trupit
E mati me një dru të thatë kaçe
Me të e mati edhe varrin
Peshën e di
Sa një gur vendlindje
E kam
Mos më pyesni
Për biografinë time
Se jam duke lundruar
Me varkën e Titanikut
Kur isha i vogël
Thonë se kam qarë shumë
I rritur
Nuk mbaj mend kur qesha
Gjatësinë e trupit
E mati me një dru të thatë kaçe
Me të e mati edhe varrin
Peshën e di
Sa një gur vendlindje
E kam
Mos më pyesni
Për biografinë time
Se jam duke lundruar
Me varkën e Titanikut
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
PRITJA
Prita shumë përtej kufirit
Sa nuk pëlcita
Në gjykatore më thanë:
Edhe gjarpri nën gur duron.
Prita deri në kulmin e çmendurisë
Më thoshin hesht
Mos u bërë kurban i kohëve të liga.
Dua t’ia them amanetin djalit tim
Ua thashë disa herë dhe heshta
Nuk pres as nuk heshti më
Le të thyhen digat
Le të gurgullojnë valët
Lë të kthjellen gurrat.
Prita shumë përtej kufirit
Sa nuk pëlcita
Në gjykatore më thanë:
Edhe gjarpri nën gur duron.
Prita deri në kulmin e çmendurisë
Më thoshin hesht
Mos u bërë kurban i kohëve të liga.
Dua t’ia them amanetin djalit tim
Ua thashë disa herë dhe heshta
Nuk pres as nuk heshti më
Le të thyhen digat
Le të gurgullojnë valët
Lë të kthjellen gurrat.
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
KUR
Kur zogu
Në vend të këngës gjëmoi
M’u kujtuan plakat e lagjes
Kur klithnin të habitura
Kiameti s`është larg.
Kur u dogj kulla
Oxhaku mbeti deri te retë
Kjo është formula e rritës thashë
Kur e dashura
Hoqi unazën me dhëmbë
Dhe e vari në degën e qershisë
Heshta nga dhimbja e ndarjes.
Por kur ma prekën
Gjeografinë e truallit
Shtat e hi ia fala dritës
Kur zogu
Në vend të këngës gjëmoi
M’u kujtuan plakat e lagjes
Kur klithnin të habitura
Kiameti s`është larg.
Kur u dogj kulla
Oxhaku mbeti deri te retë
Kjo është formula e rritës thashë
Kur e dashura
Hoqi unazën me dhëmbë
Dhe e vari në degën e qershisë
Heshta nga dhimbja e ndarjes.
Por kur ma prekën
Gjeografinë e truallit
Shtat e hi ia fala dritës
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
MË PRISNI
Si gjarpër i plagosur
Zvarritet treni i ndryshkur
Në stacionin e parë
Zbriten nxënësit e shkollës ”Liria”
Malësori me shallin kuq e zi
Të lidhur rreth kësulës
Dëgjonte këngën
”Thërret Prizreni mori Shkodër”.
Nga malet e Çiçavicës
Zbriten të gjithë
Me kobure me brez
Më prisni edhe mua
Ushtonte mali e fusha
Si gjarpër i plagosur
Zvarritet treni i ndryshkur
Në stacionin e parë
Zbriten nxënësit e shkollës ”Liria”
Malësori me shallin kuq e zi
Të lidhur rreth kësulës
Dëgjonte këngën
”Thërret Prizreni mori Shkodër”.
Nga malet e Çiçavicës
Zbriten të gjithë
Me kobure me brez
Më prisni edhe mua
Ushtonte mali e fusha
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
DASMA NË MALE
Në dasmën në male
Nuses në vend të unazës
I dhurohet flamurin me shqiponjë
Dhëndrit në vend të puthjes së parë
I dhurohet një kobure
Martesa në male
Muzikën e ka batare krismash
Vallja e përflakur
Është fitore e betejës së re
Nusja dhe dhëndri
Bashkë në dasmën në male
Bashkë në dasmën e luftës
Bashkë në lapidarin e lirisë
Në dasmën në male
Nuses në vend të unazës
I dhurohet flamurin me shqiponjë
Dhëndrit në vend të puthjes së parë
I dhurohet një kobure
Martesa në male
Muzikën e ka batare krismash
Vallja e përflakur
Është fitore e betejës së re
Nusja dhe dhëndri
Bashkë në dasmën në male
Bashkë në dasmën e luftës
Bashkë në lapidarin e lirisë
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
BARIU ME DELE
Sa herë e harroja fyellin
Te Kroi i Gurit
Dhe ujkun s’mund e trembja
Kur ma mori ogiçin.
Qengjat blegëronin
Sa herë e harroja fyellin
Te Kroi i Gurit
Dhe ujkun s’mund e trembja
Kur ma mori ogiçin.
Qengjat blegëronin
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
ZOGJTË E IKUR
Kur të ikin zogjtë
Rozafa do ta shkruaj
Biografinë e gurit
Gurgullimën e gjirit krua
Shushurimën e gurrës qumësht
Duke kërkuar shqiponjat e trembura
Në filmin “Hi e gjak”
Aktorja mbledh fëmijët
E vrarë mbetet shpresa
Toka Dardane me pesë
Nishane të kuq
Kur të ikin zogjtë
Do të eci rreth e rrotull
Gjeografisë së tokës sime
Kur të ikin zogjtë
Rozafa do ta shkruaj
Biografinë e gurit
Gurgullimën e gjirit krua
Shushurimën e gurrës qumësht
Duke kërkuar shqiponjat e trembura
Në filmin “Hi e gjak”
Aktorja mbledh fëmijët
E vrarë mbetet shpresa
Toka Dardane me pesë
Nishane të kuq
Kur të ikin zogjtë
Do të eci rreth e rrotull
Gjeografisë së tokës sime
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
NË MËRGIM
Një buqetë lule dielli kërkova
Vajza me buzëqeshje më tha
Vyshken shpejt
Merri këto ferra të freskëta.
Kur e kërkova një bukë
Gruaja që e shikonte
Akuariumin e peshqve më tha:
Mbaj dietë
Se të prishet bukuria
Kur kërkova ujë
Djaloshi me flokë teh thike më tha:
Shko nën strehë e mblidh shiun
Nën urnën e dhimbjes
Vdekja gërryen pahetueshëm
Biografinë tënde
Më thotë gjithmonë
Dikush këtu në mërgim
Një buqetë lule dielli kërkova
Vajza me buzëqeshje më tha
Vyshken shpejt
Merri këto ferra të freskëta.
Kur e kërkova një bukë
Gruaja që e shikonte
Akuariumin e peshqve më tha:
Mbaj dietë
Se të prishet bukuria
Kur kërkova ujë
Djaloshi me flokë teh thike më tha:
Shko nën strehë e mblidh shiun
Nën urnën e dhimbjes
Vdekja gërryen pahetueshëm
Biografinë tënde
Më thotë gjithmonë
Dikush këtu në mërgim
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
DURRËSI
Te shkëmbi i Kavajës
E vura kokën mbi gur
Më ranë dy lot
Shkëmbi ma dha
Ngrohtësinë e Nënës
Mëmë e bir
Skalitëm hartën e mëmëdheut
Duke ecur
Në evolucionin e përflakur .
Pushova
Nën pishat e blerta
Kur ecja nëpër rërë
Mbeteshin gjurmë të reja
Te shkëmbi i Kavajës
E vura kokën mbi gur
Më ranë dy lot
Shkëmbi ma dha
Ngrohtësinë e Nënës
Mëmë e bir
Skalitëm hartën e mëmëdheut
Duke ecur
Në evolucionin e përflakur .
Pushova
Nën pishat e blerta
Kur ecja nëpër rërë
Mbeteshin gjurmë të reja
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
PRITJA NËPËR FURTUNË
Furtuna shkulte edhe lisa
E unë të prisja
Duke m’u rrokullisur lotët
Në pentagramin e rrudhave.
Nuk me duhet kamertoni
Ta akordoj vajin e mallit
Më mirë të isha Rozafa
Krua që nuk shter
Më mirë guri të isha.
Më mirë të ishe zog a dallëndyshe
Që kur të vije nga shtegtimi
Kishe pushuar e prehur
Në supet e mija prej guri.
Furtuna shkulte edhe lisa
E unë të prisja
Duke m’u rrokullisur lotët
Në pentagramin e rrudhave.
Nuk me duhet kamertoni
Ta akordoj vajin e mallit
Më mirë të isha Rozafa
Krua që nuk shter
Më mirë guri të isha.
Më mirë të ishe zog a dallëndyshe
Që kur të vije nga shtegtimi
Kishe pushuar e prehur
Në supet e mija prej guri.
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
SYRI PA DRITË
E paskam shkelë
Çerepin ku nëna gatuante bukë
Dhe nuk paskam thënë falem o Zot
U mbështeta në gurin futë të oxhakut
Dhe bërtita deri në kupë të qiellit
Mësoje anamnezën e sëmurjes time:
Jam verbuar mbrëmë
Nënë, moj!.
E paskam shkelë
Çerepin ku nëna gatuante bukë
Dhe nuk paskam thënë falem o Zot
U mbështeta në gurin futë të oxhakut
Dhe bërtita deri në kupë të qiellit
Mësoje anamnezën e sëmurjes time:
Jam verbuar mbrëmë
Nënë, moj!.
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
MOLLA E KUQE
Mollës së kuqe
Ia prenë pesë degë
Dallëndyshet thurin foletë më lartë
I ngrohin puplat nën diell
Zogjtë këndojnë simfoninë e fundit
Kur i bien gjethet mollës së kuqe
Më zë dhimbja
Për blerimin e vyshkur.
Një nga një i ruaj në shportë
Dhe tërë dimrin
Lutemi bashkë
Për pranverat e reja.
Mollës së kuqe
Ia prenë pesë degë
Dallëndyshet thurin foletë më lartë
I ngrohin puplat nën diell
Zogjtë këndojnë simfoninë e fundit
Kur i bien gjethet mollës së kuqe
Më zë dhimbja
Për blerimin e vyshkur.
Një nga një i ruaj në shportë
Dhe tërë dimrin
Lutemi bashkë
Për pranverat e reja.
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
MOS MA OPERONI PLAGËN
Kirurgu merr skalperin
Ma bën me kokë
Që t’i mbyll sytë e dritës.
Pasi heshta pak
Buzëqesha nëpër krismë dhëmbësh
Opiumin e lashë varë
Në kapilarin prej gome
Mos ma operoni plagën
Pëshpërita ngadalë
Kur hyra në atelienë time
Në sytë e Mona Lizës pashë lot
Kirurgun e paska zen opiumi
S`ka lojë me trupin me plagë
Kështu jetova që një shekull
Kirurgu merr skalperin
Ma bën me kokë
Që t’i mbyll sytë e dritës.
Pasi heshta pak
Buzëqesha nëpër krismë dhëmbësh
Opiumin e lashë varë
Në kapilarin prej gome
Mos ma operoni plagën
Pëshpërita ngadalë
Kur hyra në atelienë time
Në sytë e Mona Lizës pashë lot
Kirurgun e paska zen opiumi
S`ka lojë me trupin me plagë
Kështu jetova që një shekull
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
TRI KOHË
Koha e parë:
Te molla e egër
Nëna korrte grurë
Dhe lutej t’u bie epidemia langonjve
Të mos na e grabisin bukën e re.
Koha e dytë:
Dasmat ktheheshin në vdekje
Këmishët në flamuj gjaku
Liria s’shihej nga terri.
Të burgosurve ua hapnin qelitë
Ata nuk dilnin
Sepse nuk shihej drita
Koha e tretë:
Bishat e Karpateve me dhëmbë ujku
Me bishta ndër këmbë u kthyen
Dhe fituan trashtë e surles
Ende po lehin të uritur
Koha e parë:
Te molla e egër
Nëna korrte grurë
Dhe lutej t’u bie epidemia langonjve
Të mos na e grabisin bukën e re.
Koha e dytë:
Dasmat ktheheshin në vdekje
Këmishët në flamuj gjaku
Liria s’shihej nga terri.
Të burgosurve ua hapnin qelitë
Ata nuk dilnin
Sepse nuk shihej drita
Koha e tretë:
Bishat e Karpateve me dhëmbë ujku
Me bishta ndër këmbë u kthyen
Dhe fituan trashtë e surles
Ende po lehin të uritur
Re: Poeti ynë LIMAN ZOGAJ
UDHËTIMI NËPËR NATË
Në një udhëtim nëpër natë
Pashë e çka nuk pashë
Te liqeni i vogël
Dëgjoja krrokatje zhabash
Në baltën e terur në breg
Gjarpinjtë pritnin viktimën
Të rrahet e rrapeve
Kuja e dhelprave thyente heshtjen
Para e pranë shpellave
Pupla zogjsh e flatra të dallëndysheve.
Nëpër livadhet e thata
Disa kuaj pa fre
Lodronin me patkonj prej hekuri
Dhe m’i thyenin lulet e para.
Kulla ime
Me oxhakun deri te retë
Dëshmon qëndresën dhe rri
Pranë diellit për dritë.
Në një udhëtim nëpër natë
Pashë e çka nuk pashë
Te liqeni i vogël
Dëgjoja krrokatje zhabash
Në baltën e terur në breg
Gjarpinjtë pritnin viktimën
Të rrahet e rrapeve
Kuja e dhelprave thyente heshtjen
Para e pranë shpellave
Pupla zogjsh e flatra të dallëndysheve.
Nëpër livadhet e thata
Disa kuaj pa fre
Lodronin me patkonj prej hekuri
Dhe m’i thyenin lulet e para.
Kulla ime
Me oxhakun deri te retë
Dëshmon qëndresën dhe rri
Pranë diellit për dritë.
Faqja 3 e 4 • 1, 2, 3, 4
Faqja 3 e 4
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi
|
|