Re: Zërat e çjerrë

[Juѕт٠]

Ti Pranverë.....

Ti pranverë e majit' ëmbël,
Hyr më thellë në shpirtin tim.
Nxite gjakun mu në zemër,
Ti sjell vajzës përcëllim.

Maj' aromë i dehur, musht,
Trokit hape shpirtin tim.
Thuaj zoçëkës: Nuk jam pusht,
Jam një djalë në përvëlim.

Sythe lulesh më çel syri,
Gonxhe bëhen në pranverë.
Nis këndoj me zë bylbyli
Shpirtin zoçkës t'ja bëj erë...

[Juѕт٠]

Vetmi,Vetmi....

Sa keq,sa keq bashkë me vetminë,
Të dy në kullë pa as një fjalë.
Heshtja thërmon e dhe çatinë,
Në një mijë copra në tra e var.

Ore njeri! Ç'far bën? Ç'far bën?!
Vetminë në ëndërr pse dërgon?!
Vetmi,vetmi baraz me qën',
Që në zinxhir zë kauson.

[Juѕт٠]

Thuhet.......


Botën prej kohësh e ka zën' gjumi.
Pushtet janë tharë,janë korruptuar.
Fjalët lëshohen si fllucka sapuni,
Rrugët e jetës jan' çorjentuar....

Toka s'lëviz më si më parë.
Yjet në qiell me gishta numurohen.
Nuk pyet njeri je vdekur a gjallë,
Por thuhet :Hajdutët të vjedhin e dosjet t"u përvëlohen...

[Juѕт٠]

Ti mund të më sillje çudinë.........


E ç'ka ajo buzë e brishtë?!
Ajo,buzëqeshje agim?
Si gonxhe e një lule të trishtë,
Që ruhet mos çeli gabim.

Ti mund të më sillje çudinë,
Po zemrën aspak s'ta marr vesh.
Jo vetëm s'e njeh dashurinë,
Po s'di as e dashur të jesh.

[Juѕт٠]

Më thoni.......


Nuk mundem më që të qesh,
Nuk mundem më të këndoj.
Ç'ka ndodhur ma thoni në vesh
Askush të mos ta dëgjoj.

Nuk mundem më të urrej,
Nuk mundem as më, të më duan.
Ju lutem për ju më nuk vlej,
Ç'ka ndodhur ma thoni veç mua.

Nuk mundem të dal, të dëfrej,
Nuk mundem të qaj të vajtoj.
Në gjoks ç'far fshihet? Ç'far ndjej?!
Më thoni: Ta di, të jetoj.

Ç'të bëj? Ç'më mbeti?-Më thoni,
Midis uqërve,si mund të rroj?!
Me mallin e zemrës më mbroni
Që bishat nga kjo tokë ti zboj.....

[Juѕт٠]

S'kam qejf......

S'kam qejf të jem një erë e fortë,
Ajo gjëmon e thyen pemë.
Më mirë një psherëtimë në portë,
Që futet lehtë e lehtë në venë.

S'kam qejf të jem një rrebesh shiu,
Ai përmbyt shtëpi e troje.
Më mirë një vesë si fllad veriu,
Që të ndriçoi si lulebore.

S'kam qejf të jem një hon i thellë,
As katarakt që fluturon.
Më mirë një gufë diku në shpellë
Ku dallandyshia pranveron.....

[Juѕт٠]

Tepëricë......

(Çdo gjë e tepërt dëmton.......)

Dhe këtë çast e përjetova,
Si pijanec në një rrugicë.
Harrova si të dashurova
Harrova se dhash' tepëricë.

Eshtë ora e parë që jam i vetëm,
Më duket vetia endacak.
Nuk di si ndodhi,nuk di ku mbetëm
Veç di ç'do gjë duket farmak.

Në mëndien time një mjegullnai.
Nuk di në ç'krah ke ngecur ti.
Vërtet kjo "dashuri-murtai"..
S'na ngrojti kurrë neve të dy...

[Juѕт٠]

Vërtet kjo jetë.....


Vërtet kjo jetë shum' e çuditshme,
Ta vërtit mëndjen nëpër re.
Ajo që është e neveritshme,
Nuk e kupton dhe kur e ke.

Vërtet kjo jetë është një sajesë,
Më kot mallkon vetveten,më kot.
Edhe kur vdekjen nuk e ke pjesë,
Ta kërkon tjetri më fuqiplot.

[Juѕт٠]

Largohem i qetë...

Vendosa të largohem rrugës nga s'ka drita,
Se ky vënd s'më do,ndoshta s'ka nevojë.
Dhe në se do ndeshem me nja njëqind prita
Dorën do t'ua puthë,të mos më përgjojnë.

Në male, në pyje,në lumë e në dete,
Burim më burim e shpellë më shpellë
Do t'ua shqipëroj këto alamete,
Do flë përmbi shkëmb,do flë përmbi ferrë.

Largohem i qetë i pa nevrikosur,
As kujt s'i tregoj edhe rrugës vetë.
Mbi shpinë e mbaj dhimbjen,në tru i gjakosur
Dhe do shtegëtoj planet më planetë.

Në planetin tokë zor se do të kthehem,
Ku fjala "Njeri" ka humbur me kohë.
Do ngjitem në qiell,me yjet do dehem,
Do ndjehem i lumtur si zogu në llohë.....

[Juѕт٠]

Folëm si njëherë...

Flladi i agimit folëm si njëherë,
Merri psherëtimat në krahët e tu.
Dua djalë të bëhem të eci si erë,
Me vështrimin lart e jo kuturu.

Në mesin e pyllit le ta lë harresën,
Dy syçkat ti mbyll si për një kujtim.
Në mesin e hënës ta gjëj debulesën
Dhe të psherëtij rrugës pa pushim.

Tinguj melodie të ndjej në dëborë
Dhe të tingullohet zemra pa përtesë.
Në cepin e rrugës të mos jem i gjorë,
Si bar' i pranverës të rrëshqas mbi vesë.

Do të desha shumë diku në shpat mali,
Të flija mbi re si yjet në qiell.
Nuk dua të kem fatin e një djalli,
Kur vet jam një ëngjëll e ndriçoj si diell.

[Juѕт٠]

Statujë.....


Pse kjo jetë është kthyer në statujë?!
E heshtur,shpirt-thyer,e pafjalë.
Aspak s'të bën përshtypje kjo rrëmujë,
Aspak s'mërzitesh nga kolla-halë.

Ujitet nga ujra pisi,ndyrësira,
Vet' natyra e ngrirë-kallkan.
E hithtë të duket kënaqësira,
Si e pabesë fjala-xhan.

Ipa-aromtë më duket dhe kopështi i dashurisë.
Xhelozia shigjetë në sy.
Trëndafilat e shpirtit-lypsar i varfërisë,
Nuk ka rëndësi jetojmë apo jemi zhdukur për gjithnji..

[Juѕт٠]

..........Nga sytë e tu.......


Në vdeksha një ditë ,do vdes për ty.
Të gjith' do të thonë-një vdekje e rrallë.
Të ardhka vdekja nga ata sy
Dhe s'e kupton kur qënke gjallë.

Nuk është habi,as komedi,
Po se ç'far është- dreqi vetë.
Me një shikim në dashuri,
Me një shikim e ndërron jetë.

Por prap më duket vdekje e ëmbël,
Me një motiv: Për sytë e tu...
Sa herë kam vdekur un' në ëndër,
Aq herë ringjallje kam sjell' në tru.

Prandaj të them: Mos më vdis kot,
Lejom ti shijoj sytë e tu..
Do thuash vet- s'paska në botë,
Paskam jetuar kuturu.....

[Juѕт٠]

Pasojat e dimrit.......


Pranvera e sivjetme po vjen si e ftohtë.
Manushaqet të ndrydhura qëndrojnë në ferrë..
Pasojat e dimrit s'u ndalokërkan dot,
Vazhdon kjo pranverë me të njëjtën erë.

Ndoshta s'e kuptoj un' njeriu i marrë,
Këtë ngrohtësi që stina dhuron.
Un' kam parë kusarë,por,jo kaq të paparë,
Që edhe natyrës ajrin ja rrallon.

Ndoshta dhe pranvera s'di se nga t'ja mbajë,
Derën ja kan' mbyllur me çelsa gardiani.
Ndaj dhe manushaqia me zë nis të qajë,
Aromën ja vodhi ky surrat shejtani...

[Juѕт٠]

Me.........


Me mosbesimin tim të plakur,
Shëtita rrugve nëpër shekuj.
Shikoja yjet përsëlargu,
Që ndrisnin botën si të mekur.

Gëmush e shekullit lëngonte,
Në çdo qelizë e shurdhëruar.
Prej këmbe qëni të kafshonte,
Si zvarranik i vet-helmuar...

[Juѕт٠]

Dhe unë........


Dikur,brithte një mëndje,si erë deti,
Një mosh çapkëne që nuk njifte kufi.
Kjo mosh trazoi muzën e çdo poeti
Dhe këtë ndjenjë e kthyen-poezi.

Dikush shkruajti për vetullën e synë,
Një tjetër buzët i gdhëndi në varg.
Të gjith rendën të zgjidhnin çudinë
Me netë të tëra gërmonin pak nga pak.

Në këtë garë u futa edhe unë
Dhe pse startoja si një kërmill mbi bar.
Vargun e tyre e gdhënda dhe më shumë
Dhe dashurisë i ngrita lapidar....

[Juѕт٠]

Ç'të dëshiroj........?!


S'kam dëshira,dëshirat m'i përzunë,
Me këngë e brohoritje nëpër rrugica.
Me lajka e nanuritje më vunë në gjumë,
Të mos ndjej batica e zbatica.

S'ka dëshira,dëshirat u marrosën,
Nga pritja e gjatë për ëndrrat e jetës.
Me helmin e fjalës u mavijosën
Dhe nuk ngeli as një e mijta e pjesës.

Ç'të dëshiroj pa qeliza dëshire?!
Veç gjëra pa shije e formë.....
Shpirtin ma molepsët me avuj ndyrësire
Dhe më kthyet në njeri-kufomë.....

[Juѕт٠]

Buzqesh e Qaj......

Mes turmës futem,
E s'dal dot prej saj.
Bërtas e ngutem,
Buzqesh e qaj...

Bërtit me të madhe,
Bëj zhurmë kot së koti,
Kot s'i kam hedhur paret,
Tek horrat-flet "Boti"..

Sot kërkohet zhurmë,
Nuk kërkohet zë,
Prandaj ec me turmën
Se nuk të gjën gjë.

Ç'far pret që s'po tundesh,
Flet opozitari.......
Bëj atë që s'mundesh..,
Dil në turmë i pari....

Nuk më duhet ligji,
Ligji është turma....
Më duhet "Maliqi"
Më ka ardhur tek hunda...

Të gjith flasi,çirren,
Për hesap të vetë,
Turmat zënë e ngjirren,
Bythët kanë pa brekë.

Po kë të dëgjosh,
Në këtë kohë të çmëndur.
I Mënçuri- Hajdut....
Populli i "Lënur"......

Ti o popull- Turmë,
S'e kupton hilenë?!
Lëri si langoj....
Rrugëve të lejnë...

[Juѕт٠]

Të betohem......

Të betohem si shënjtor,
Se pa ty jam hiçmosgjë.
Faljet nuk i bëj me zor,
Pyet zemrën për këtë.

Këto vite që kanë mbetur,
S'dua ti mbyti mërzia.
Po të lutem zëmërtretur,
Të mbretëroj dashuria.

Të betohem si shënjtor,
Se pa ty jam hiçmosgjë.
E gdhij natën në oborr,
Dhe nga ty e pres një zë....

[Juѕт٠]

S'dal dot prej vetes....

Zbardhi dita...,më gjeti vetëm,
Ashtu si nata e njëjta gjë.
Si ditë dhe natë vetmuar mbetëm
I duroj dhembjet e nuk ngrej zë.

Në rrugë i vetëm,në jetë i vetëm,
Të dal prej vetmisë nuk mundem më.
Atë ç'na lanë me dhembje e tretëm,
Në dhembje rritemi e s'ngrejmë zë.

I tëri plagë,i tëri djegur,
Në mot të keq kocka më çpon.
Të dal prej vetes si i përndjekur,
Kjo dhembje thellë nuk më lëshon.

[Juѕт٠]

E dua.........


Unë jetën e dua të ngrohtë,
Mes miqve,shokëve e shoqeve.
Një lajm të marr për këtë botë
Dhe ta mbështjell pas fundit të një gote.

Unë jetën e dua rrëmujë,
Të fshihem pas skutave të saja.
Diçka të shkruaj për bujë
Dhe të zhgënjehet e gjith dyniaja.

Unë jetën e dua si të jetë,
E ngrohtë,rrëmujë apo natë.
Pas saj do rend siç dua vetë
Dhe do t'ja kthej të mirat prapë.

[Juѕт٠]

Një njeri-arti me vullkane.....


Sa ëndrra çelën atë ditë,
Tek një lokal me shije deti.
Në heshtje më shkëlqenin sytë,
Se si kjo ditë s'ka pat' as mbreti.

Me gërma malli medituam,
Nëpër lëndina e ugare.
Me dashje shpirti kam zbuluar,
Një njeri-arti me vullkane.

S'ka pat' faj Gëtia kur ka thënë:
"Se në provinca vdesin gjeni"......
Ua them të gjithve me plot zënë.....
Kështu të ndjeva Beso ty.......

[Juѕт٠]

Je vet' jeta........

Ti je vet' jeta, ndaj të dua,
Më sjell një lëmsh pasioni.
E trete veten veç për mua
Dhe shket si zë nga honi.

Të zbrita un' nga lartësitë
Të shkrihesh njësh me mua.
Si tingujt që lënë meloditë,
Rroj kot nëse s'të dua.

Dhe tek ky shteg i shurdhëruar,
Ku dielli lind nga dhimbja,
Me ty në shpirt i dashuruar
Dhe bota bëhet imja......

[Juѕт٠]

Kur dhimbje s'ka......


Kur dhimbje s'ka përreth qytetit,
Diku në shpellë e ngre folenë.
Si një urith ja ndjen lezetin,
Të çjerr me thonj e nuk e ndjen...

Ti mbash në shpirt ti përkëdhelësh,
Vërtet të duket qesharake.
Si kovë me hi tutje ti hedhësh
Dhe ti groposësh si patate.

Kur dhimbja vjen si fik i bërë
Dhe të qëndon mbi shpinë kaluar.
Të duket vetia si i lënë
Dhe e gjith' bota e trazuar.

Sado ti çosh mes miqësh xhindi
Ato tmerrojnë dhe xhindin vetë.
Kur dhimbje s'ka përreth qytetit,
Tek mua vijnë e ngrejnë foletë.

[Juѕт٠]

Respekte.....

Respekte atyre që s'u joshën,
Nga politika grabitqare.
Ç'do mëndje në dromon e shoshën
Dhe krundet i flakën në varre.

Me shpirt të gjerë.....,duan lirinë,
S'ua ndryshku mëndjen korrupsioni.
Janë patriot me Shqipërinë
Dhe s'çirren si kaposh ballkoni.

Respekte atyre që s'u joshën,
Po ngelën vlera në kujtesë,
Për këtë popull shpirtin sosën
Dhe asnjëherë s'njohën pendesë.

RESPEKTE...........

[Juѕт٠]

Endërr e mesnatës.......

Ti ëndërr e mesnatës më le zgjuar,
Si yll polar rrugën po ma ndriçon.
Të puth,të prek, lehtas me këto duar,
Që nga mesnata e deri kur agon.

Si fërfërimë e perdes së mëndafshtë,
Më psherëtin në zemër e në shpirt.
Më flet si zog,më thua-mos u ndaftë,
Ajo dëshirë në shkëmb e mbi gur mbiftë.

Takimeve me zënka xhelozie,
Si një ciklon ç'do gjë e shkatërron.
Në pyllin tonë kjo pemë mirësie,
Ka mbirë e rritet e në ç'do stinë gjethon.

Një gurgullimë e qetë e plotkuptushme,
Undez në buzë si llavë e zjarrtë vullkani.
Si ortek bore,si një erë e zhurmëshme,
Më çfaqesh ti dhe s'pyes nga murlani......

[Sponsored content]